ဘေလာ့ဂ္မေရးျဖစ္တာ လနဲ႔ခ်ီေနပါၿပီ။ စာေရးပ်င္းတာေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္တာ အေပါင္းအသင္း အရင္းေခါက္ေခါက္ေတြ သိပါတယ္။ စာက တစ္ရက္တစ္ရက္၊ တစ္ပတ္တစ္ပတ္ ေရးလိုက္ရတာလဲ အျဖဴအစိမ္း ေက်ာင္းသားဘ၀ နီးပါးပါပဲဗ်ာ။ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ေလးကိုယ္ Sign In ဝင္လိုက္တယ္။ ေရးမယ္လုပ္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္သြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီလိုနဲ႔.. ဒီလို ...နဲ႔.....နဲ႔....သြားခဲ့တာ အႀကိမ္ေပါင္းကို မနည္းပါဘူး။
လည္ပတ္ေနၾက ဘေလာ့ဂ္ေတြနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ဂါ မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း ေမ့ေတာင္ ေမ့လုလုျဖစ္ေနၿပီ။ (ကိုယ္က ေမ့လုလု၊ သူတို႔ကဆို သိေတာင္သိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။) ကၽြန္ေတာ္ဆုိတဲ့ ေကာင္ကလည္း ဘေလာ့ဂ္ ေရးရင္ ရည္းစားအေၾကာင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္။ (ဟီး.. ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဇီးရိုး ဇီးရိုး ဆဲဗင္း ထင္ေနလား မသိဘူး။ :P ) သူမ်ားေတြလို ဖတ္ေကာင္းတဲ့ စာေတြလည္း လွလွပပ မေရးတတ္ေတာ့ ခက္ေရာပဲ။
ကဲ.. ေတာ္ပါၿပီ။ (အင္းေလ.. ဘယ္သူမွလည္း ဖတ္မွာမဟုတ္တာကို တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ရွင္းျပ ေနတယ္။ ဟီး ) ဒါက ဘေလာ့ဂ္ျပန္ေရးတဲ့ အင္ထရိုပါ။ (ရွင္းျပန္ၿပီ.. ဒီေကာင္)
ဟီး.. ဘာေရးရမယ္မွန္း မသိလို႔။ ေရးေတာ့ေရးမယ္ ဘာေရးမယ္မွန္း မသိဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းပဲ အရင္ လာေရးတာပါ။ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစ။ (အာ..ဒီေကာင္ ငေၾကာင္ပဲလို႔ ထင္ရင္ ႀကိတ္ၿပီးပဲ မွတ္ခ်က္ေပးေနာ္။ ကြန္မန္႔ မထားခဲ့ၾကနဲ႔။ :P )
